• صفحه نخست
• فردیناند کارولی؛ آهنگساز کلاسیک

فردیناندو ماریا ماینرادو فرانچسکو پاسکال روزاریو کارولی (9 فوریه 1770 - 17 فوریه 1841) آهنگساز ایتالیایی برای گیتار کلاسیک و نویسنده تأثیرگذار( Méthode complète pour guitare ou lyre, op. 27 1810) که حاوی موسیقی است که هنوز توسط گیتاریست های دانشجویی استفاده و تمرین می شود. او آثار مختلفی برای گیتار کلاسیک نوشت، از جمله آثار متعدد انفرادی و مجلسی و چندین کنسرتو. او آهنگسازی بسیار پرکار بود و بیش از 400 اثر برای این ساز ساخت.

زندگینامه

کارولی در خانواده ای مرفه و طبقه بالا  در ناپل به دنیا آمد. پدرش، میشل، یک ادیب برجسته و منشی نماینده حوزه قضایی ناپل بود. او مانند بسیاری از معاصران خود، تئوری موسیقی را توسط یک کشیش، که یک موسیقیدان آماتور نیز بود، آموخت. اولین ساز کارولی ویولن سل بود، اما در بیست سالگی گیتار را کشف کرد و زندگی خود را وقف مطالعه و پیشرفت گیتار کرد. از آنجایی که در آن زمان هیچ معلم حرفه ای گیتار در ناپل وجود نداشت، کارولی سبک نوازندگی خود را توسعه داد.

کارولی یک مجری با استعداد بود. کنسرت های او در ناپل به قدری محبوب بود که به زودی تور اروپا را آغاز کرد. در حدود سال 1801 کارولی با یک زن فرانسوی به نام ماری ژوزفین بویر ازدواج کرد و از او صاحب یک پسر شد. چند سال بعد کارولی شروع به آهنگسازی در میلان کرد و در آنجا با نشریات محلی همکاری کرد. پس از یک تور بسیار موفق پاریس، کارولی به آنجا نقل مکان کرد. در آن زمان این شهر به عنوان "پایتخت موسیقی" جهان شناخته می شد و او تا پایان عمر در آنجا ماند.

کارولی به عنوان معلم گیتار در پاریس بسیار موفق شد. همچنین در اینجا بود که اکثر آثار او منتشر شد. او بعداً در زندگی خود ناشر شد و علاوه بر موسیقی خود، آثار گیتاریست های برجسته دیگری از جمله فیلیپو گراگنانی را منتشر کرد که با او دوست شد و بعداً سه دونوازی گیتار را به کارولی تقدیم کرد.

کارولی همچنین در اواخر عمر خود شروع به آزمایش ساختن ساز کرد و با همکاری رنه لاکوت، نی‌نواز پاریسی، ساز 10 سیمی به نام دکاکورد را ساخت.

کارولی هشت روز پس از تولد 71 سالگی اش در 17 فوریه 1841 در پاریس درگذشت.

کارولی یکی از پرکارترین آهنگسازان زمان خود بود. او بیش از چهارصد اثر برای گیتار، و تعداد بی‌شماری اثر دیگر برای ترکیب‌های مختلف ساز، از جمله گیتار نوشت. تأثیرگذارترین اثر او، «روش، اپ. 27»، که در سال 1810 منتشر شد، حاوی قطعاتی است که امروزه به طور گسترده در آموزش هنرجویان گیتار کلاسیک استفاده می شود. کارولی در کنار آثار متعدد برای دو گیتار، آثاری برای گیتار با ویولن یا فلوت و سه کنسرتو برای گیتار با ارکستر مجلسی، چندین اثر را نیز برای گیتار و پیانو (با همکاری پسرش گوستاوو) ساخت.

بسیاری از قطعاتی که اکنون به‌عنوان بهترین‌های کارولی در نظر گرفته می‌شوند، در ابتدا توسط ناشران رد شدند و آن‌ها را برای گیتاریست‌های معمولی تفریحی بسیار دشوار می‌دانستند. به احتمال زیاد بسیاری از بهترین آثار او منتشر نشده و اکنون از بین رفته اند. با این وجود، چندین اثر منتشر شده کارولی به کیفیت و پیچیدگی احتمالی موسیقی کنسرت او، شش آندانت اپ، اشاره دارد. 320 (تقدیم به گیتاریست متئو کارکاسی) نمونه خوبی است. با این حال، اکثر آثار باقی مانده از کارولی، آنهایی بودند که ناشران جریان اصلی پاریس که هدفشان بازار تفریحی آماتوری بود، به اندازه کافی قابل فروش بود.

علاوه بر روش بسیار موفق او. کارولی در 27 (که در طول زندگی خود چهار نسخه و یک بازنگری عمده به عنوان اپ. 241 انجام داد)، چندین مکمل برای این روش به همراه روشی بدون متن توضیحی (L'Anti Methode Op. 272) منتشر کرد. دکاکورد، رساله هارمونی، رساله ای که به همراهی صدا با گیتار می پردازد، و چندین مجموعه آواز و سلفژ. مطالعات اخیر برای بهره‌برداری از قابلیت‌های همراه با گیتار و برای استفاده هم توسط خواننده-گیتاریست‌های آماتور و هم معلمان صدا که در خوانندگان باس ماهری نبودند مورد استفاده قرار گرفت.

گیتاریست های کلاسیک بسیاری از آثار او را ضبط کرده اند. مسلماً مشهورترین اثر او یک دونوازی برای گیتار و فلوت است که توسط الکساندر لاگویا و ژان پیر رامپال ضبط شده است، اگرچه دوتای او در G Op.34 به شهرت غیرمستقیم در بریتانیا به عنوان تم آهنگ علمی تخیلی دهه 1980 دست یافت. /نمایش بازی تلویزیونی The Adventure Game. The Duo in G چندین بار ضبط شده است که معروف ترین آنها توسط جولیان بریم و جان ویلیامز می باشد.

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”